رتیل ها:

شکل و ظاهر رتیل بدتر از نیش آن است.زهررتیل ضعیف تر از نیش زنبور عسل  می باشد، اگرچه نیش زدن رتیل بسیار دردناک است ،اما تقریبا برای انسان بی ضرراست .رتیل به علت اندازه ی بزرگی که دارد و بدن و پاهای پرمو،ترس را به برخی از مردم القا می کنند اما به هرحال این عنکبوت برای انسان (به جز برای نیش دردناک)بی ضرر است و زهر خفیف تری نسبت به زهرزنبور عسل معمولی دارد. رتیل در میان علاقه مندان عنکبوتیان، به حیوانات خانگی محبوب تبدیل شده است.

رتیل به صورت دوره ای طی فرایندی به نام پوست اندازی(molting)از پوست خارجی خود خارج می شود. ، آنها همچنین اندامهای داخلی بدنشان را مانند دستگاه تناسلی ماده و پرده ی مخاطی داخل شکم را جایگزین میکنند و حتی قسمت های از دست داده شده بار دیگر رشد می یابند. صدها نوع  از گونه های رتیل در بسیاری ازنقاط  استوایی، مناطق نیمه گرمسیری و خشک در سرتاسر جهان یافت شده اند. آنها دررنگ بدنشان و رفتار با توجه به محیط های خاص خود که در آن زندگی می کنند، متفاوت هستند. با این حال رتیل ها به طور کلی ، زمین را می کنند و درزیر زمین زندگی می کنند.

رتیل ها بسیار ارام و بی شتاب حرکت می کنندو از جمله شکار چیان ماهر در شب هستند.(شب شکار اند). حشرات قسمت اصلی شکار رطیل ها را تشکیل می دهندواما گاهی این عنکبوت های بزرگ و پر مو،هدف های بزرگ تری را انتخاب می کنند مثل قورباغه ها،وزغ ها وموش ها.

بعضی از این عنکبوت های غول پیکر پرنده خوار،همان طور که از اسمشان پیداست توانایی شکار پرندگان کوچک را دارند. اگر چه ممکن است رتیل در صورت استفاده از تار عنکبوت، با لرزش تار متوجه حضور چیزی در نزدیکی لانه اش بشود،اما رتیل  برای آنکه شکار خود را به دام بیندازد از تار عنکبوت استفاده نمی کند.این عنکبوت ها با استفاده از زائده های خود که برروی سرشان قرار گرفته است شکار خود را به دام می اندازند.آنها زهر فلج کننده ی خود را به شکار تزریق می کنند و در نهایت کار قربانیان را با نیش های خود تمام می کند.آنها همچنین آنزیم های گوارشی خود را به درون بدن قربنیان خود ترشح میکند تا آنها را تجزیه کرده وآن را به آسانی ببلعد. بعد از یک وعده ی بزرگ رطیل دیگر تا حدود یک ماه چیز دیگری نمی خوذد. رطیل ها چندین دشمن طبیعی دارند که در بین آنها زنبورهای انگلی  pepsis خطرناک تر هستند. چنین زنبور، رطیل را بانیش خود را فلج کرده و بر روی بدن عنکبوت تخم  میگذارند. هنگامی لاروهای زنبور از تخم خارج می شوند ازرتیل که هنوز زنده است تغذیه می کنند

.جفت گیری رتیل ها زمانی آغاز میشود که عنکبوت نر تار میتند و اسپرم های خود را روی آن قرار می دهد.

رتیل با استفاده از pedipalp هایش(زائده های پا مانندی که در نزدیکی دهانش قرار گرفته)با رتیل ماده جفت گیری میکند اما بعد از اتمام کار به سرعت فرار میکند چون عنکبوت ماده گاهی جفت خود را می خورد.رتیل ماده تخمک ها و اسپرم ها درون پیله ای قرار می دهد وبه مدت شش تا نه هفته از آن محافظت میکند.پس از گذشت زمان حدود 500 تا 1000 رطیل ار تخم ها خارج می شوند.

عقرب:

عقرب از اعضای رده ی arachnia است و رابطه یبسیار نزدیکی با عنکبوت ها دارند.تصور می شد که این موجودات فقط در بیابان ها زندگی میکنن اما در حقیقت این موجودات در جنگل های برزیل،کلمبیا،کارولینای شمالی و حتی در هیمالیا زندگی میکنند.

این موجودات سرسخت و سازگار تقریبا نزدیک به صدها میلین سال زیسته اند بدون آنکه تغییری کنند.تقریبا حدود 2000 گونه عقرب وجود دارد که از بین آنها فقط 30 تا 40 گونه از آنها سم اندازه ی کافی قویی دارند که بتوانند یک نفر را بکشند.

بسیاری از انواع این سم ها به طور موثر با شیوه ی زندگی مصرف کننده (عقرب)سازگاری یافته است واز این سم برای غلبه بر طعمه استفاده می شود.عقرب ها معمولا از حشرات تغزیه می کنند.اما در مواردی که محل زندگی سخت و نا مناسبی دارند خوردن غذاهای دیگر به جز حشرات یکی از راه های زنده ماندن در شرایط سخت محیطی است.در شرایطی که غذا کم است یک عقرب می تواند متابولیسم بدنش را کاهش دهد و آن را تا حد یک سوم حالت طبیعی که برای بندپایان مناسب است برساند.این توانایی به برخی از گونه های عقرب این توانایی را می دهد که با مقدار بسیار اندک اکسیژن زنده بمانند،این مقدار اکسیژن تقریبا برابر با مقدار اکسیژنی است که یک حشره ی کوچک در سال استفاده می کند.حتی با این متابولیسم بسیار اندک،اگر فرصت مناسبی برای شکار پیش بیاید به هیچ عنوان از توانایی های بسیار عالی عقرب در شکار کاسته نمی شود.این توانایی در گونه هایی که به خواب زمستانی می روند وجود ندارد.این مهارت ها و توانایی ها ی بقا این امکان را به عقرب می دهد که در برخی از سخت ترین شرایط محیطی بر روی کره ی زمین زندگی کنند.محققان عقرب هایی را که که در طول شب به طور کامل یخ زده و منجمد شده اند را در روز زیر نور افتاب قرار دادند و در کمال تعجب مشاهده شد که بعد از آب شدن زنده هستند و راه می روند.

تنها یک چیز است که عقرب ها بدون آن سختی بسیار زیادی را متحمل می شوند.خاک.عقرب ها جاندارانی هستند که لانه ی خود را در خاک حفر میکنند.پس این جانداران در جاهایی که زمین به طور کامل منجمد شده است،و یا زمین هایی که پوشش گیاهی بسیار زیادی دارند،به طوری که خاک در این زمین ها از بین رفته است،عقرب نمی تواند زنده بماند.

منبع:animals.nationalgeographic.com